افت قندخون در بیماران بستری شده با افزایش خطر مرگ و میر ارتباط دارد
17 نوامبر 2016- هیپوگلایسمی در بیماران بستری شده با افزایش خطر مرگ و میر درازمدت و کوتاه مدت ارتباط دارد. نتایج این تحقیق در مجله‌ی Clinical Endocrinology & Metabolismمنتشر شد. یکی از عوارض دیابت، هیپوگلایسمی است که معمولاً در افراد تحت درمان با داروهای افزایش دهنده‌ی غلظت انسولین مشاهده می‌شود، علایم آن بسته به شدت افت قند خون می‌تواند از سرگیجه و اضطراب تا تشنج و از دست دادن هوشیاری متفاوت باشد.
هیپوگلایسمی یا افت شدید قند خون در میان بیماران بستری شده‌ی مبتلا به دیابت و غیر دیابتی شایع است. نویسنده‌ی ارشد این تحقیق دکتر Akirovمی‌گوید: یافته های ما نشان می دهد هیپوگلایسمی مرتبط یا غیرمرتبط با انسولین با خطر مرگ و میر کوتاه مدت و دراز مدت ارتباط دارد.
در این مطالعه 3000 بیمار مبتلا به هیپوگلایسمی (قند خون کمتر از 70 میلی گرم در دسی لیتر) که در یک مرکز پزشکی بستری بودند، بررسی شدند.
محققان به ارزیابی گزارشات پزشکی این افراد و میزان مرگ و میر آنها در بیمارستان پرداخته و ارتباط هیپوگلایسمی را با مرگ و میر افراد بستری شده، بررسی کردند. آنها دریافتند که 31.9درصد از بیماران مبتلا به هیپوگلایسمی در پایان دوره ی پیگیری، جان خود را از دست داده اند.
خطر مرگ و میر در بیمارانی که به "هیپوگلایسمی متوسط" مرتبط با انسولین مبتلا شده بودند در مقایسه با بیمارانی که به هیپوگلایسمی متوسط غیرمرتبط با انسولین مبتلا بودند، مشابه بود. علت بستری شدن بیماران بر ارتباط افت قندخون و مرگ و میر آنها تأثیری نداشت. دکتر Akirovمی‌گوید: این اطلاعات به ما یادآوری می‌کند که هیپوگلایسمی به هر علتی با افزایش مرگ و میر مرتبط است.
برای افزایش آگاهی افراد مبتلا به دیابت از هیپوگلایسمی و افزایش تمرکز بر جلوگیری از وقوع آن، انجمن غدد درون ریز با کمک اتئلافی از جوامع تخصصی پزشکی و مربیان دیابت و سازمانهای تحقیقاتی و حامی بیماران، طرح جدید HQC[1]را برای اجرای تاکتیک‌هایی درحوزه‌های استراتژیک مختلف از جمله کاهش شکاف در مراقبت از بیماران، حمایت بیشتر برای افزایش تمرکز بر هیپوگلایسمی و بهبود کیفیت مراقبت از بیمارانی که هیپوگلایسمی را تجربه کرده‌اند، تدوین نمود. این توصیه‌ها عبارتند از:
· تأمین بودجه از طرف دولت برای پژوهش در موسسات مرتبط، برای کاهش شکاف در پیشگیری و مدیریت هیپوگلایسمی.
· بیمه‌های خدمات درمانی و مراقبین درمانی باید بطور فعال در اقداماتی که به نظارت مداوم قندخون و فراهم آوردن اطلاعات برای تصمیم گیریهای پیشگیرانه و مدیریت هیپوگلایسمی در بیماران درمعرض خطر کمک می‌کنند، شرکت کنند.
· مربیان دیابت و گروه‌های حامی بیماران و مددکاران اجتماعی باید به بیماران و مراقبان آنها تکنیک‌هایی برای مدیریت و پیشگیری از هیپوگلایسمی کمک کند و از حقوق این افراد در محل کار حمایت نمایند.
· آموزش‌های ویژه‌ای در مورد هیپوگلایسمی بر اساس سن و جنسیت و تعداد ساعاتی که بیمار می تواند در آن شرکت کند، ارائه شود، که بطور ایده‌آل از طرف متخصصان آموزش‌های رفتاری، پرستاران، متخصصان تغذیه و فیزیولوژیست‌های ورزشی به بیماران ارائه گردد.
منبع:www.sciencedaily.com/releases/2016/11/161117141235.htm